اسب درمانی یکی از روش های درمانی است که هم اکنون در تمام دنیا به وسیله ی پزشکان توصیه می شود . هدف اسب درمانی ، آموزش سوارکاری یا طرز نشستن بیمار بر روی اسب نیست بلکه هدف اصلی اصلاح یا معالجه ی بیمار و رفع مشکلات بیمار است . این روش درمانی از حوزه ی جسمانی فراتر رفته و به حوزه ی روانی نیز توسعه یافته است . اسب درمانی از سال ۱۹۶۰ میلادی تاکنون مورد توجه است و در کشورهای سوئد و نروژ شروع و به سرعت در آلمان و فرانسه پیگیری شد . به طوری که اولین کنگره ی اسب درمانی در سال ۱۹۷۴ در پاریس برگزار شد و اولین انجمن اسب درمانی به وسیله ی سوارکاران و مربیان در سوئیس تاسیس شد . اسب درمانی می تواند به آموختن مهارت های ارتباطی و نیز به افرادی که با ناتوانایی های جسمانی و روانی کمک کند . اسب درمانی برای مبارزه با اعتیاد به مواد مخدر ، اوتیسم ، اختلالات تغذیه ای و حتی کمک به بازپروری زندانیان نیز مورد استفاده قرار گرفته است .
شیوه درمانی اسب درمانی می گوید سوار شدن بر اسب نه تنها لذت بخش است بلکه می تواند به آموختن مهارت های ارتباطی و نیز به افرادی با ناتوانی های جسمانی یا روانی کمک کند . لیندا کوهانف ، پیشگام این فکر می گوید : < اسب ها احساساتی را که انسان ها می خواهند پنهان کنند ، بازتاب می دهند .>
کوهانف که مرکز اپونا را در آریزونای آمریکا اداره می کند می گوید اسب ها مهارت های مربوط به برقراری ارتباط را به انسان ها می آموزند . سواری درمانی دو شاخه اصلی دارد که یکی کمک به روان درمانی و دیگری کمک به توسعه مهارت های ارتباطی شخصی است . اسب درمانی می تواند حال و هوا و وضعیت بهتری برای انسان بوجود آورد . ژوزه لورا دلاکو انجمن ملی سواری درمانی می گوید انسان ها در ارتباط با اسب ها دریچه ی روحشان را باز می کنند و بیشتر لبخند می زنند او می گوید اسب ها بسیار حساس هستند . حس انسان را درک می کنند بی آنکه او را مورد قضاوت قرار دهند و همین به انسان ها اجازه می دهدکه احساسات درونیشان را بیرون بریزند .
ثبت ديدگاه